ಮಮತಾಮಯಿ....ಅಕ್ಕ

ಮಮತಾಮಯಿ ಅಕ್ಕ...

ಮಮತಾಮಯಿ....ಅಕ್ಕ

ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ ಕೆಲವರನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಮುಖ ದರ್ಶನದಲ್ಲೇ ಆಪ್ಯಾಯ ಭಾವ ಮೂಡುತ್ತದೆ, ಅದೇ ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಆಪ್-ಯಾವ ಭಾವ ಮೂಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವರ ಮಾತು ಕೇಳಿದರೆ ಎಂತಹಾ ಸಭ್ಯ ಈತ ಎನಿಸಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ಈ ಬೇವಿನೆಲೆ ಏಕೆ ಸಿಹಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದೆ ? ಎನಿಸುತ್ತೆ. ಕೆಲವರು ಸಿಹಿ ಸಿಹಿ ಮಾತು ಕಂಡಾಗಲೆಲ್ಲಾ... ಆದರೆ ಮೀರ್ ಸಾದಿಕ್ ಇಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೋ ಇದ್ದಾನಲ್ಲಾ...? ಇಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಊಸರವಳ್ಳಿ ಇದೆಯಲ್ಲಾ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಇದೆಲ್ಲಾ ಏಕೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ? ಎನಿಸಿರಬಹುದು ನಿಮಗೆಲ್ಲಾ...ಕಾರಣವಿದೆ!!

ಮಿತ್ರ ಮಂಜುನಾಥ್ ನನಗೆ ಅಕ್ಕನ (ಹರಿಣಿ, ಜಿ.ಎನ್.ಟಿ) ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದು ಕೊಡಿ ಎಂದಾಗ...ಏನು ಬರೆಯಲಿ..? ಹೇಗೆ ಬರೆಯಲಿ? ಏನಂತ ಬರೆಯಲಿ? ಯಾರು ಅವರಿಗೆ ನಾನು? ನನಗೆ ಅವರು ಯಾರು? ಈ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡೆ. ಸಿಕ್ಕ ಉತ್ತರವೇ: ಕಾಣದೇ ಇದ್ದೂ ಸಂಪರ್ಕದ ಅಕ್ಕರಗಳಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕರೆಯನ್ನು ತುಂಬಿ, ಮನಸನ್ನು ಓದಿರುವವರಂತೆ ಮಿನ್ಸಂದೇಶಿಸಿ, ಎದುರಿಗೆ ಕಂಡಾಗ.... ತಾಯಿಯಂತೆ ಮಮತೆ, ಅಪ್ಪನಂತೆ ಕಾಳಜಿ, ಅಣ್ಣನಂತೆ ರಕ್ಷಣೆ, ಅಕ್ಕನಂತೆ ಮುದ್ದುಗರೆಯುವ, ತಂಗಿ-ತಮ್ಮಂದಿರಂತೆ ಪಲುಕುವ ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಗುಣಗಳ ಅಕ್ಕ ಹರಿಣಿ ಅಕ್ಕ.

ನನಗೆ ಮೊದಲ ಆ ದಿನಗಳು ಚನ್ನಾಗಿ ನೆನಪಿವೆ.

ಪದಾರ್ಥ ಚಿಂತಾಮಣಿಯ ಉದಯಕಾಲದ ದಿನಗಳು ಅವು.. ಸದಸ್ಯತ್ವ ಕೋರಿ ಬಂದ ಹರಿಣಿ ಅಕ್ಕನ ಮನವಿಯನ್ನು ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿಪರಿಚಯ ನೋಡಿ ಅಂಕಿತ ಹಾಕಿದ್ದೆ. ಒಂದು ದಿನ ಚಾಟಲ್ಲಿ “ಧನ್ಯವಾದಾನಪ್ಪಾ” ಎಂದಿದ್ದರು. “ನಿಮ್ಮ ಕನ್ನಡಪರ ಕಾಳಜಿ ಕಂಡು ಖುಶಿಯಾಯಿತು” ಎಂದರು. “ಎಲ್ಲಿರುವುದು? ಕೆಲಸವೇನು?” ಎಂದೆಲ್ಲಾ ವಿಚಾರಿಸಿ ..”ನನಗೂ ಆ ಮರಳುಗಾಡಿನ ಪರಿಚಯವಿದೆ, ನಾವು ಇರಾಕ್ ನಲ್ಲಿ ಕೆಲ ವರ್ಷ ಇದ್ದೆವು ಎಂದಿದ್ದರು.

ಪದಾರ್ಥ ಚಿಂತಾಮಣಿಯ ಮೂಲಕ ಆತ್ಮೀಯರಾದ ಅಕ್ಕ ಒಮ್ಮೆ “ನನ್ನ ಕಾಜಾಣಕ್ಕೂ ಬಾಪ್ಪಾ, ಆಜಾದ್” ಎಂದಿದ್ದರು, ಲಿಂಕ್ ಕೊಡುತ್ತಾ. ಕಾಜಾಣ ತಾಣಕೆ ಹೋದಾಗಲೇ ಅಕ್ಕನ ಬಹುಮುಖ ಪ್ರತಿಭೆಯ ಅರಿವಾಗಿದ್ದು. ಅಕ್ಕ “ಕಾಜಾಣ” ತಾಣದ ಧ್ಯೇಯೋದ್ದೇಶಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ ಪರಿಯೂ ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು.

"ಕಾಜಾಣ .. ಕಸ್ತೂರಿ ಕನ್ನಡದ ಕೋಗಿಲೆ !! .. ಇದು ನಮ್ಮ ಭಾರತ, ನಾಡು, ಇತಿಹಾಸ, ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ಗಿರಿಶಿಖರಗಳು, ನದಿತೊರೆಗಳು, ಪ್ರವಾಸ, ಕಲಾವಿದರು, ಸಾಹಿತಿಗಳು, ಜಾನಪದ, ಕತೆ, ಕವನ, ಒಗಟುಗಳು, ಗಾದೆಗಳು, ಲಾವಣಿಗಳು, ನಳಪಾಕ, ಸಸ್ಯ ಸಂಪತ್ತು, ದೇವಾಲಯ, ಕೋಟೆ ಕೊತ್ತಲ, ಪೌರಾಣಿಕ ವಿಚಾರ, ಕನ್ನಡ ನುಡಿ, ಕಲೆ, ಸಂಪ್ರದಾಯ, ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಪರಿಚಯಕ್ಕಾಗಿ ಮೈದಳೆದಿರುವ ವೇದಿಕೆ....ಎಂದಿದ್ದರು.

ಮಕ್ಕಳು ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳು ಟಿವಿ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಮುಂದೆ ಜಗದ ಪರಿವೆ ಇಲ್ಲದೇ ಕೂರೋದು ನೋಡಿ ಒಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದ್ದು....
" ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸಾಯಂಕಾಲ ಆ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಮುಂದೇನೇ ಕೂತಿರ‍್ತೀರಲ್ಲಾ ಕಣ್ಣು, ಬೆನ್ನು ಹಾಳಾಗಲ್ವಾ ? ಕಂಪ್ಯೂಟರು ಇಲ್ಲಾ..ಅಂದ್ರೆ... ಟಿವಿ....!! ಯಾರು ಕಂಡ್ ಹಿಡಿದ್ರೋ ? ಎದ್ದ್ ಆಟಕ್ ಹೋಗ್ಬಾರ‍್ದಾ ? "....

" ಎಷ್ಟ್ ಕರೆದ್ರೂ ಬರೋಲ್ಲಾ. ತಿಂಡೀ ತೀರ್ಥ, ಹಾಲೂ ಏನೂ ಬೇಡ್ವಾ ? ಹಾಳು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ನ ಬಿಸಾಕ್ರೋ " ಈ ಡಯ್ಲಾಗ್ಸ್ ಎಲ್ಲಾ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ...

" ಆಪೀಸು, ಆಪೀಸ್ ಬಿಟ್ರೆ ಸೆಲ್ಲು, ಇಲ್ಲಾ ಮೇಲ್ ಚೆಕ್ ಅಂತಾ ಕಂಪ್ಯೂತರ್ ಮುಂದೆ..  . ಅಮ್ಮನ ಹತ್ರ ಮಾತಾಡಕ್ಕೂ ಟಯ್ಮ್ ಇರಲ್ಲಾ, ಅಡಿಗೆ ಮನೇಲೂ ಒಬ್ಳೇ, ತಿನ್ನೋ ಟಯ್ಮ್ ನಲ್ಲೂ ಒಬ್ಳೇ ಬೇಜಾರಾಗಲ್ವಾ ? ಈ ಪುರುಷಾರ್ಥಕ್ಕೆ ಮನೆ ಯಾಕ್ಬೇಕು ? ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮಾನೆ ನೋಡ್ಕೋಬಹುದು." - ಇದೆಲ್ಲಾ ಕೋಪ ಬಂದಾಗ ನಾನು , ಮಗನಿಗೆ ಬಿಟ್ಟ ಮಾತಿನ ವರಸೆ” ಎಂದಿದ್ದರು...

ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೂ ಇಲ್ಲದಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ನನಗಿಂತಾ ಚನ್ನಾಗಿ ಅಕ್ಕ ಅಯ್ -ಪ್ಯಾಡನ್ನು ಬಳಸುವುದು ಕಲಿತಿದ್ದು ಪೇಸ್ಬುಕ್ ಗೀಳು ಹತ್ತಿದಮೇಲೆಯೇ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ಪದಾರ್ಥ ಚಿಂತಾಮಣಿಯ ಸಮೂಹ ನಿರ್ವಾಹಕ ಮಂಡಳಿಗೆ ಬಂದಮೇಲಂತೂ ಅದು ಹೆಚ್ಚೇ ಆಯಿತು ಎನ್ನಬೇಕು. ಚಾಟ್ ಗೆ ಬಂದಾಗ..

“ಆಜಾದ್, ಇದ್ದೀರಾ...? ಪದಾರ್ಥ ಚಿಂತಾಮಣಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ತುಂಬಾ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬಳಸ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಯಾಕೆ ನೀವು ಯಾರೂ ಏನೂ ಹೇಳ್ತಿಲ್ಲ? ಶಿಸ್ತು ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಕುರಿ ಮಂದೆ ಆಗುತ್ತೆ, ಒಬ್ಬರನ್ನ ನೋಡಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಕನ್ನಡ ಬಿಟ್ಟು ಇಂಗ್ಲೀಷು ಇಲ್ಲ ಕಂಗ್ಲೀಷು ಹಾಕ್ತಾರೆ... ಆಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮ ಸಮೂಹವನ್ನ ನಿಯಂತ್ರಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೆ. ಎಲ್ಲಾ ನಿರ್ವಾಹಕರಿಗೂ ಒಮ್ಮೆ ಹೇಳಿಬಿಡಿ..”

ಹೀಗೆ ಒಂದು ಸಮೂಹದಲ್ಲಿ ಶಿಸ್ತು ಹೇಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ಆ ದಿನ ಚಾಟಲ್ಲೇ ಕ್ಲಾಸ್ ತಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅಷ್ಟೇಕೆ..ಒಂದು ದಿನ ಯಾವುದೋ ಅಂಚೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ಕಾಜಾಣ ತಾಣದಲ್ಲಿ ನಾನು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಹಾಕಿದ್ದೆ... ಮರು ಕ್ಷಣವೇ ಅಕ್ಕ ಚಾಟಲ್ಲಿ ಹಾಜರ್...!!!

ಆಜಾದ್, ನೀವೇ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬಳಸಿದ್ರೆ ಹೇಗೆ...? ನೋಡಿ ಒಮ್ಮೆ ಕಾಜಾಣದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ...!! ಅಂತ ಮೆದುವಾಗಿ ಗದರಿದ್ದಕ್ಕೆ... ಆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಮರುಮಾತಿಲ್ಲದೇ ಬದಲಾಯಿಸಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಟಂಕಿಸಿದ್ದೆ. ಶಿಸ್ತು ಎಂದರೆ ಒಲವು ಜಾಸ್ತಿ. ಕಮ್ಮಟ ಸಿದ್ದತೆಗಾಗಿ ನಾವು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಚರ್ಚಾ ಚಾವಡಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಸಂಬಾಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಸ್ಯ ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ, ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ಹೀಗೆ. “ಮುಖ್ಯ ಚರ್ಚೆ ಮುಗಿದಿದ್ರೆ ನಾನು ಹೊರಡ್ತೀನಪ್ಪಾ, ನಿಮ್ಮ ಹಾಸ್ಯಚಾವಡಿ ಮುಂದುವರೆಸಿ”.

ಆಗ ನಾವು ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಂಡು ಮುಖ್ಯ ವಿಷಯವನ್ನು ಚರ್ಚೆಗೆ ತರುತ್ತಿದ್ದೆವು.

ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಪಚಿಂಪದಕಮ್ಮಟ-೨೦೧೫ ರ ಮೂಲ ಬುನಾದಿ ಹಾಕಿದ್ದು ಅಕ್ಕನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕನ ಆತಿಥ್ಯದಲ್ಲೇ. ಯುವಕರೂ ನಾಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಹುರುಪು ಉತ್ಸಾಹ ಅಕ್ಕನಲ್ಲಿತ್ತು. ಈ ವರ್ಷದ ಕಮ್ಮಟಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲ ವಿಧವಾಗಿ ಸಹಕರಿಸುತ್ತೇನೆ.. ಆದರೆ ನನ್ನ ಮನೆ ದೂರ, ಇಲ್ಲವಾಗಿದ್ದರೆ ಸಂಚಿಕೆಯ ಪ್ರಮುಖ ಕಾರ‍್ಯ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ, ಮಂಜಣ್ಣನಿಗೆ ಸಹಾಯವಾಗ್ತಿತ್ತು ಎಂದಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಮಂಜುನಾಥ್ ರ ಅಪಾರ ಕನ್ನಡ ಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಅಭಿಮಾನವಿತ್ತು... ಒಮ್ಮೆ ಹೀಗೆ ನನ್ನೊಡನೆ ಚಾಟಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದು:-

ಸಾಹಿತ್ಯ ಹೊತ್ಕೊಂಡು ,

ಸಾಂಗತ್ಯ ಕಟ್ಕೊಂಡು ,

ಅಪ್ಪ ಕೊಟ್ವಿದ್ಯೇ ಹೊಡಕೊಂಡು

ಅಪ್ಪ ಕೊಟ್ವಿದ್ಯೇ ಹೊಡಕೊಂಡು

ಮಂಜಣ್ಣ ಫೇಸ್ಬುಕ್ನಲ್ ವಿಷಯ ಬರೆದಾನೇ ||

ನಾನು ಕೇಳಿದ್ದೆ,

“ಅಕ್ಕ,... ಅಪ್ಪ ಕೊಟ್ಟೆಮ್ಮೆ, - ಜಾಗಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪ ಕೊಟ್ವಿದ್ಯೀ ಅಂತ ಯಾಕೆ ಬಳಸಿದ್ರಿ ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ... “ಈಗ ಕನ್ನಡದ ಸ್ಥಿತಿ ಹಾಗೇ ಆಗಿದೆ” ಎಂದಿದ್ದರು.

ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಮತ್ತು ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳ ಸಾಧನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಪಾರ ಹೆಮ್ಮೆ ಅಕ್ಕನಿಗೆ. ಇಂದಿರಾ, ಪ್ರಸಾದ್, ವಿಷ್ಣು, ಪಾರ್ಥ ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲಾ ತುಂಬಾ ಅಭಿಮಾನದಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನೊಮ್ಮೆ ಮದರಾಸಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿ ಬಂದಾಗ ಮಗಳಿಗೆ ಪೋನ್ ಮಾಡಿ ನಾನು ಹೋಗುವ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿರುವಾಗ ಎರಡು ಮೂರು ಸಲ ನೆನಪಿಸಿದ್ದರು. ಹೇಗೋ ಸಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬಂದದ್ದು ಹೇಳಿದೆ.

“ಅಲ್ಲ... ಏನೂ ತಿನ್ನದೇ, ಕುಡಿಯದೇ.. ಹೊರಟು ಬಿಟ್ರಂತಲ್ಲ ಆಜಾದ್”.. ಎಂದದ್ದೂ ಹೌದು.

೨೦೧೬ ರ ಪದ ಕಮ್ಮಟ ತಯಾರಿ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅನಾರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಮನೆ ದೂರವಿದ್ದುದರಿಂದ ಸರಿಯಾಗಿ ನಿಮಗೆಲ್ಲಾ ನನ್ನಿಂದ ಸಹಾಯ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ‌ಎಂದು ಮರುಗಿದ್ದರು. ಅವರು ದೈವಾಧೀನರಾಗುವ ಎರಡೇ ತಾಸಿಗೆ ಮುನ್ನ ಚನ್ನೈ ನಿಂದ ಮೆಸೇಜ್ ಸಹಾ ಮಾಡಿದ್ದರು..

“ನಾನು ೫ ನೇ ತಾರೀಕಿನೊಳಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ, ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಕರೆಯುವುದನ್ನು ಮರೆಯಬೇಡಿ”.. ಎಂದು ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನಿಂದ ಹೇಳಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ಮಾತನ್ನಂತೂ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡರು..

ಆದರೆ ಅವರು ಬೆಂಗಳೂರು ತಲುಪಿದ ಪರಿಯೇ ಬೇರೆಯಾಗಿತ್ತು...!!

ಕ್ರೂರ ರಾತ್ರಿ ದೈವ ಅವರನ್ನು ಕರೆಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು.

ಪೇಸ್ಬುಕ್ ನ ಒಂದು ಆಪ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ  ನಿಮ್ಮ ಸಹಪಾಠಿಗಳು ಅಂತ ಒಂದು ಆಪ್ ಬಂದಿತ್ತು ಒಮ್ಮೆ.

ಅದನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿ, ಅದರ ಫಲಿತಾಂಶದ ಅಂಚೆಯನ್ನು ಹಾಕಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಅಕ್ಕ...

“ಆಜಾದ್, ಅಮ್ಮ ಮಗ ಹೇಗೆ ಕ್ಲಾಸ್ ಮೇಟ್ಸ್ ಆಗ್ತಾರೆ ?” ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ ನಿಜಕ್ಕೂ ಆ ಹಿರಿಜೀವದ ಮನದಲ್ಲಿ ನಾನು ಮಗನಾಗಿಯೇ ನೆಲೆಯೂರಿದ್ದೇನೆ ಎನಿಸಿತ್ತು.

ಜಾತಿ, ಮತ ಧರ್ಮಗಳ ಅಸಹ್ಯ ರೂಪಕ್ಕೆ ಸೊಪ್ಪು ಹಾಕದ ಅಕ್ಕ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮಗನನ್ನು ಕಂಡದ್ದು ಆಶ್ಚರ್ಯವಲ್ಲ. ಅವರ ಬಹು ಅಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಪ್ರವಾಸ ಕಥನ ಮುಂದಾದ ಲೇಖನಗಳ ಪುಸ್ತಕ ಹೊರಬಂದರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಆ ಹಿರಿಯ ಉದಾತ್ತ ಮನೋಭಾವದ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಸಂತಸವನ್ನುಂಟುಮಾಡುವುದಂತೂ ದಿಟ.

ದೇವರು ಅಕ್ಕನ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಚಿರ ಶಾಂತಿ ನೀಡಲಿ, ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮೇಲಿಂದ ಹರಸಲಿ ಎನ್ನುತ್ತಾ..ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆ ಉತ್ತಮಾತ್ಮಕ್ಕೆ ನಮಿಸುವೆ.

A letter My loving Daughter..on our Marriage Anniversary

A letter to my Parents.
16th November, 2016.

Dear Mom & Dad,
(Dear Ammi & Abbu,)

It has been 16 years since I was dropped into your care from the place I would like to call ‘Up’. However, it was only after 8 years since that moment that tiny Suraiya could fully grasp the time you two had spent as one whole from separate beginnings, bound by this mysterious term called ‘love’.

If I had a dinar (a Kuwaiti dinar to be more exact) for every time someone described both of you as ‘the cutest couple’ or ‘couple goals’ among other titles, I would at least be a millionaire, and that is neither a joke nor a hyperbole. And who’s to say they are wrong? As the only real insider, I can attest to their ‘theories’ and ‘claims’, and they are 100% correct.

There’s nothing in this world and beyond that I could trade for when it comes to you (yes, both of you, I love you both equally), and not even the temptations of everlasting paradise could convince me to trade you off for different parents- absolutely none. If I could trade something, it would be trading myself off for everlasting paradise in the afterlife for the both of you. As a young child, I never really did understand the hardships the two of you have been through, but now as a 16 year old, I think I do.

They (the rest of our family) always tell me of how I was such a blessing to you two, and they tell this to me so many times that I can predict what they’re about to say next- Like, I get it, but can we stop using the same exact words every time to convey just how important I am to my parents?

Jokes aside, each time I hear those words (though repeated through the ages), I feel a tinge of denial that gets stronger each time someone says those words to me.

Because, I have never felt that I have ever been a blessing to you two.

Kids are annoying, let’s face it.
Raising them is ever worse.
And because of how ambitious I’ve been, I’m going to guess it was a lot to both take in and then decide to support me.

With that, I’ll tell you exactly why I think everyone around me is lying.

To me, you two have been the biggest blessing I could have ever received.
E.v.e.r.

You two supported my dreams, despite the risks involved, and helped me get onto the path I desired. Yes, we had a rocky relationship in the past, but family is family, and to me, you two are my biggest happiness, my biggest strength, and my biggest weaknesses.

Yes, I don’t cry if someone else, or even a friend, made an off-hand remark about me.

But I do cry if it’s you, ammi or abbu. Because it’s YOU. No matter how little that off-hand remark is!

The people who have raised me, taught me how to walk every step of the way, cared about me during my tantrums and problems, and are now helping me walk my path that YOU know is difficult, but you support it anyway.

I’m guessing you do it for my happiness, as you guys have mentioned so numerous times, but I need you two to realize that YOU are my HAPPINESS. By trying to sacrifice yourself for me, you are inadvertently sacrificing also my BIGGEST source of happiness. Seems ironic to you now that you look at it from my point of view, huh?

To me, you guys have been a monumental part of my life for very good reasons aside from the obvious. However, since this letter is getting increasingly hard to write (especially with ammi right next to me and tears welling in my eyes) I shall not write much. Just know, that despite how long you had to wait, I’m grateful that you waited for me.

I want to thank you two for waiting for me.
Because I got the chance to live as your daughter & son.
And, I am utterly forever grateful for that.

29 years and counting.
Married in 1987, November 16th.

And I bet, you never imagined that 29 years into your marriage that your life together would turn out this way.
Who knew how surprising life can be?

We take it for granted, yet it doesn’t mind.

Yes,
You’re both apart right now.
But looking at you two, as you converse on my iPad through video call,
I realized that you’re truly a match made in heaven.

“Neither time,
Nor distance,
Shall ever tear us apart.”

Happy 29th Anniversary, Ammi & Abbu.

With Love and hugs,
Your loving daughter,
Suraiya Noor Fathima

ಪುಟ್ಟ ಕತೆ

ಪುಸ್ತಕಗಳು

(ಚಿತ್ರ: ಅಂಕೆಘಟ್ಟದ -ಅಂಕೆಗೌಡರ "ಪುಸ್ತಕಮನೆ")

ಪುಸ್ತಕಗಳು

*********

(ಹೆಸರಾಂತ ಹಿಂದಿ ಕವಿ – ಶ್ರೀ ಗುಲ್ಜಾರ್ ರವರ “ಕಿತಾಬೇಂ” ಕವನದ ಭಾವಾನುವಾದ)

ಪುಸ್ತಕಗಳು ಇಣುಕುತಿವೆ

ಮುಚ್ಚಿದ ಕಪಾಟುಗಳ ಗಾಜುಗಳ ಮೂಲಕ

ಬಲು ಆಸೆಯಿಂದ ದಿಟ್ಟಿಸುತಿವೆ.

ಮಾಸಗಳುರುಳಿದರೂ ಮಿಲನದೂರ-

ಅವುಗಳ ಸಂಗದಲಿ ಕಳೆದ ಆ ಸಂಜೆಗಳು,

ಈಗ ಹಾಗೇ ಕಳೆದುಹೋಗುತಿವೆ

ಕಂಪ್ಯೂಟರಿನ ಪರದೆಯ ಮೇಲೆ

ಬಲು ಚಡಪಡಿಸುತಿವೆ ಪುಸ್ತಕಗಳು, ಇವಕೆ

ಈಗ ನಿದ್ದೆಯಲಿ ನಡೆಯುವ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.

ಪುಸ್ತಕಗಳು

ಶಕ್ತಿಗುಂದುವುದಿಲ್ಲವೆನುತ ತಾ

ಸಾರಿದ ಮೌಲ್ಯಗಳು – ಮೌಲ್ಯಗಳಾಗಿ

ಉಳಿದಿಲ್ಲ ಈಗ ಮನೆಗಳಲಿ

ಕಳಚಿಕೊಂಡಿವೆ ಇಂದು ತಾ ಸಾರಿದ ಸಂಬಂಧಗಳು,

ನಿಟ್ಟುಸಿರೊಂದು ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡಿತು ನಾ

ಪುಟವೊಂದು ಮಗುಚಲು, ಅಲ್ಲಿ

ಕೆಳಗುರುಳಿವೆ ಹಲ ಪದ ಅರ್ಥಗಳು,

ಮರದ ತುಂಡಿನಂತೆ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಎಲೆಗಳು,

ಇನ್ನು ಅರ್ಥ ಬೆಳೆಯದಂತೆ,

ಹಲ ಪರಂಪರೆಗಳು ಹರಡಿದಂತೆ,

ಮಣ್ಣಿನ ಕುಡಿಕೆಗಳ ಮುರಿದ ತುಂಡುಗಳಂತೆ,

ಹಳತಾದ ನನ್ನ ಗಾಜಿನ ಲೋಟದಂತೆ.

ಪುಸ್ತಕಗಳ

ಪ್ರತಿ ಪುಟದ ತಿರುವು

ತರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇ ಒಂದು ಘಮ ನಾಲಗೆಗೆ?

ಈಗ ಬೆರಳ “ಕ್ಲಿಕ್ಕಿ”ಸುವಿಕೆ..

ಪರದೆಗೆ ತರುವುದು ಚಿತ್ರಪ್ರವಾಹ

ಹರಡಿ ಪರದೆಯಮೇಲೆ ಪದರ ಪದರ, ಈಗ...

ಕಡಿದುಬಿದ್ದಿದೆ ಪುಸ್ತಕಗಳೊಂದಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಇದ್ದ ಬಂಧ,

ಎದೆ ಮೇಲೆ ಮಗುಚಿಟ್ಟು ಪುಸ್ತಕವ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದ ಚಂದ,

ಅಥವಾ, ಹಾಗೇ ಮಡಿಲಲ್ಲಿಟ್ಟು,

ಇಲ್ಲವೇ ಮಂಡಿಮೇಲೆ ಕಸರತ್ತು,

ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವಂತಿತ್ತು.

ದಿಟವೇ, ಜ್ಞಾನ ಜಗತ್ತು ಈಗಲೂ ಜೀವಿತವೇ.

ಆದರೆ, ಪುಟಗಳಲಿ ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟ

ಚಪ್ಪಟೆಯಾದ ಆ ಹೂಗಳನು,

ಆ ಸುಂದರ ನವಿಲುಗರಿಗಳನು,

ಆ ಕೊಡುವ, ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ,

ಬೀಳಿಸುವ, ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವ

ಪ್ರೀತಿಯ ನೆಪಗಳನು

ಮರೆಯುವುದೆಂತು?

ಬಹುಶಃ, ಮರೆಯುವುದಿಂತು.

ದೇಹ - ದೇಶ

ಮಾನವ ದೇಹ ಒಂದು ಅದ್ಭುತ ಮತ್ತು ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಕ್ಲಿಷ್ಟ ಸಂವಹನ, ಸಂಚಲನ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆಗಳ ಆಗರ. ಒಂದೊಂದು ಅಂಗವೂ ಒಂದೊಂದು ಅಗಾಧ ಜ್ಞಾನದ ಗ್ರಂಥಮಾಲಿಕೆ. ಎಲ್ಲವೂ ಉದ್ಭವವಾಗುವುದು ಒಂದೇ ಒಂದು ಕೋಶಮಿಲನ ಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ. ಅರ್ಧ ಒಂದೆಡೆಯದಾದರೆ ಇನ್ನರ್ಧ ಮತ್ತೊಂದೆಡೆಯದು. ಆ ಅರ್ಧಗಳೋ ಪೂರ್ಣಸಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ವಿಭಿನ್ನ!!? ಒಂದು ಇನ್ನೊಂದರ ಪೂರಕ, ಮಾರಕ, ಪೀಡಕ, ಕ್ಲೇಶಕ, ಹರ್ಷಕ, ಏನೆಲ್ಲಾ ಆಗಬಹುದೋ ಆಗುವಂತಹವು. ಆ ಕೋಶಗಳು ಸೇರುವ ಕ್ರಿಯೆಯೂ ಅಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮಗಳೂ ಸಿದ್ಧವಾಗುವ ಜೀವಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಗುಣಗಳಿಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡುವಂತಹವು. ಅರ್ಧ ಭಾಗದ ಜೀವವಾಹಿನಿಗಳು ಇನ್ನರ್ಧದ ಜೀವವಾಹಿನಿಗಳ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಸಂಕೇತ ಗ್ರಂಥವನ್ನು ರಚಿಸುತ್ತವೆ. ಆ ರಚೆನೆಯೋ ಬೆಳೆದ ದೇಹಕ್ಕೆ ಅರ್ಥವಾಗದ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಆಶ್ಚರ್ಯವೆಂದರೆ ಅರ್ಥವಾಗದ ಸಂಕೇತಗಳೇ ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಕಲಿಸುತ್ತವೆ. ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿತ ಪಂಡಿತ ಪೋಷಕಗಳು ರಕ್ತವೃದ್ಧಿ, ಕೋಶವೃದ್ಧಿ, ಅಂಗಬೆಳವಣಿಗೆ, ಬುದ್ಧಿ, ಯೋಚನೆ, ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೊಡುವಂತೆ ರೋಗ ರುಜಿನಗಳನ್ನು ತರುವುದು ಹೇಗೆಂದೂ, ಅವನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸುವ ಬಗೆ ಏನೆಂದೂ ತನಗೇ ತಿಳಿಯದ ಭಾಷೆಯನ್ನು ತನ್ನಲ್ಲಿ ತರಲು ಯತ್ನಿಸಿದರೆ ತಾನು ಹೇಗೆ ದೇಹ ನಿಘಂಟಿಗೆ ಸಿಗದ ಭಾಷೆಯಾಗುತ್ತೇನೆಂದೂ ಸಂಕೇತಗಳಲ್ಲೇ ಹೇಳುತ್ತವೆ. ಈ ಸಂಕೇತಗಳ ಕ್ರಿಯೆ, ಅತಿಕ್ರಿಯೆ ಅಥವಾ ತಟಸ್ಥತೆಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆಯೇ ದೇಹಸ್ಥಿತಿ ಅವಲಂಬಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಇವೆಲ್ಲದರ ಜೊತೆಗೆ ಈ ಸಂಕೇತಗಳು ಸ್ವನಿಯಂತ್ರಣೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಬಲ್ಲವು.
ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೂ ನಂಟು ತರುವುದು ಬಾಹ್ಯ ಮಾಧ್ಯಮ - ಗಾಳಿ, ಭೂಮಿ, ನೀರು. ಈ ಅಂಶಗಳಲ್ಲೂ ಜೀವ ಸಂಕೇತಗಳ ಮೂಲ ಘಟಕಗಳು ಇರುವುದರಿಂದ ಈ ಮಾಧ್ಯಮದ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಜೀವವಾಹಿನಿಗಳ ಸಂಕೇತಗಳನ್ನೇ ಆಚೀಚೆ ಮಾಡುವ ಗುಣಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಒಂದು ಹಂತದವರೆಗೆ ಈ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಇಲ್ಲವಾಗಿಸುವ ಅಥವಾ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯಗೊಳಿಸುವ ಅಂತಃಶಕ್ತಿ ಈ ಸಂಕೇತ ಮತ್ತು ಪಂಡಿತ ಪೋಷಕಗಳಿಗಿದ್ದರೂ ಮಿತಿ ಮೀರಿದಾಗ ಹಾನಿ ಮೂಲಕ್ಕೇ ಆಗುವುದಂತೂ ಖಂಡಿತ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬಾಹ್ಯ ಮಾಧ್ಯಮದ ಮೂಲ ಘಟಕಗಳು ಸಂತುಲಿತ ಪ್ರಮಾಣ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯಾಗತಿಗಳಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಅಗೋಚರ ಮತ್ತು ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಶಕ್ತಿಯೊಂದು ಅಗಾಧ ಏರು ಪೇರಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು. ಆಗ ಎಲ್ಲಾ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಘಟಕಗಳೂ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೊಳಗಾಗುವುದು ಖಂಡಿತ ಮತ್ತು ಹಾಗಾಗಿದೆ ಕೂಡಾ.
ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಹೀಗೆ ಅಗಣಿತ ಮತ್ತು ಅನೂಹ್ಯ ರೀತಿಯ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ನಾವು ಕಾಣುವ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ದೇಹದ ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ದೇಶದ ಸ್ಥಿತಿ ಒಂದೇ ರೀತಿಯವು. ದೇಹದ ಅಂಗಗಳು ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಸಹಕಾರ ಮತ್ತು ಸಹಾಯ ನೀಡದಿದ್ದರೆ ಆಯಾ ಅಂಗ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಇಡೀ ದೇಹವೇ ಪ್ರಭಾವಿತವಾಗುತ್ತದೆ. ಸಮಾಜದ ಘಟಕಗಳ ಬಾಧ್ಯತೆಗಳೂ ಹೀಗೆಯೇ. ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಅರಿತು ನಡೆಯುವ ಪ್ರತಿಕೋಶದ ಬಾಧ್ಯತೆ ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯವೋ ಅಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯ ಅಂಗದ ಸಮಯಾಸಮಯ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆ ಹಾಗೆಯೇ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಪ್ರಜೆಯೂ ದೇಶದ ಹಿತ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಹೊರ ಪ್ರಭಾವಗೊಳಗಾಗದೇ ತನ್ನತನ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಹಾಗೆಯೇ ವರ್ತಿಸಬೇಕು. ತನ್ನ ಮೂಲ ಸಂಕೇತಗಳನ್ನು ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರಭಾವಗಳಿಗೆ ಒಡ್ಡಿ ಪ್ರಭಾವಿತಗೊಳಿಸಬಾರದು, ಬಾಹ್ಯಘಟಕಗಳ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಆಗ ದೇಶ ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಎದುರಿಸಬಲ್ಲದು. ತನ್ನಲ್ಲೇ ಸಂಕೇತಗಳ, ಸಂದೇಶಗಳ ಕೋಶಗಳ ಮತ್ತು ಅಂಗಗಳ ತಿಕ್ಕಾಟವಾದರೆ ದೇಹ ಧೃತಿಗೆಡುವುದು ಹೇಗೆ ಸ್ವಾಭಾವಿಕವೋ ಹಾಗೆಯೇ ದೇಶದ ಘಟಕಗಳಾದ ಪ್ರಜೆ, ಸಮಾಜ, ಧರ್ಮ, ಸಂಘಟನೆ, ರಾಜ್ಯ (ಸಂಕೇತಗಳ ಕ್ರಮಬದ್ಧ ಕಟ್ಟುಪಾಡಿನ ಪರಿಧಿಯ ಅಂಗರಚನೆ) ಎಲ್ಲವೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯರಿತು ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.   

ಕನಸುಗಳು – ಕಂಡರೂ ಕಾಣದ ಸೊಗಸುಗಳು

ಕನಸುಗಳು – ಕಂಡರೂ ಕಾಣದ ಸೊಗಸುಗಳು

ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುವಾಗ “ತಿರುಕನ ಕನಸು” ಉರುಹೊಡೆದು ಮಾಸ್ತರ ಮುಂದೆ ಕಕ್ಕುವ ೩-೪ ನೇ ತರಗತಿ ಶಾಲಾ ಮಗುವಿಗೆ ಗುರುಗಳು ಅರ್ಥ ವಿವರಿಸಿದ್ದರೆ.. ಅದನ್ನೂ ಈಗಲೂ ಮರೆತಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲವೇ..? ತಿನ್ನಲು ಗತಿಯಿಲ್ಲದೇ ಮುರುಕು ಧರ್ಮಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಒರಗಿರುವಂತೆಯೇ ಅರಸನಾದ ತಿರುಕ ಈಗಲೂ ಕಾಡುತ್ತಾನೆ, ಏಕೆ ಕನಸು ಬೀಳುತ್ತೆ...? ಈ ಪದವೇ ನನಗೆ ತಮಾಶೆ ಅನ್ಸುತ್ತೆ...ಕನಸು ಬೀಳುತ್ತಾ..? ಎಲ್ಲಿಂದ ಬೀಳುತ್ತೆ..? ಆದರೆ ಅದು ಅಲ್ಲೇ (ಎಲ್ಲಿ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ) ಯಾಕಿತ್ತು? ಮಲಗಿದಾಗ ಬೀಳೋದಾ..? ಆದ್ರೂ ಹಿಡೀತಿವಲ್ಲಾ...ನಾವು?.. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ..?!!

ಅದು ಹಾಗಿರಲಿ ಕನಸು ಕಾಣ್ತೇವೆ ಅನ್ನೋದಂತೂ ನಿಜ, ಏನು, ಏಕೆ, ಹ್ಯಾಗೆ..? ಇದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿರುವುದಂತೂ ನಿಜವಾದರೂ.. ಕನಸ ಕಾಣೋದನ್ನ ನಾನಂತೂ ಇಷ್ಟಪಡ್ತೇನೆ. ಒಂದಂತೂ ನನಗೆ ಈ ವರೆಗೂ ಅರ್ಥವಾಗಿಲ್ಲ. ಕನಸಲ್ಲಿ ಹಾವು, ಚೇಳು ಬಂದರೆ ಹೆದರಿ ಓಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ..ಏಕೆ..? ತಮಾಶೆ ಅಂದ್ರೆ ಅದು ಕಚ್ಚೋದೂ ಇಲ್ಲ.

ಈಗ ಕನಸು ಏನು..? ಇದನ್ನ ತಿಳಿಯೋಣವೇ??

 ಹತ್ತೊಂಬತ್ತನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಕನಸುಗಳಿಗೊಂದು ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ರೂಪ ಕೊಡುವವರೆಗೆ ಕನಸುಗಳು ಮಾನವನ ಹಿಂದಿನ ಮತ್ತು ಇಂದಿನ ನಡುವೆಯ ಅಗೋಚರ ಕೊಂಡಿ, ಅದು ಮಾನವನನ್ನು ದೇವರೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಮಾಧ್ಯಮ ಎಂಬುದಾಗೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿಯಲಾಗಿತ್ತು. ಸಿಗ್ಮಂಡ್ ಫ್ರ್ಯೂಡ್ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಲ್ ಜಂಗ್ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಆಧುನಿಕ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಫ್ರ್ಯೂಡ್ ಕನಸುಗಳು ಅದುಮಿಟ್ಟ ಮನದ ಸುಪ್ತತೆಯ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ ಎಂದರೆ ಆತನ ಶಿಷ್ಯನಾದ ಜಂಗ್ ಸುಮಾರು ಇದೇ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹೊಂದಿದ್ದರೂ ಹೊಸ ಅಯಾಮವನ್ನು ತೆರೆದಿಟ್ಟ. ಇಬ್ಬರದ್ದೂ ಕನಸುಗಳು ಮನೋವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಘಟಕಗಳು ಎಂದಿದ್ದಂತೂ ನಿಜ. ಇವರಿಬ್ಬರ ನಂತರ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಾದಾ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳು ವಿವಿಧ ಸಾಧನ, ಪರಿಕರಗಳ ಕಾರಣ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಕೂಲಂಕಶವಾಗಿ ಅಧ್ಯಯನಗಳಿಗೆ ಒಳಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಅಧ್ಯಯನಗಳ ಪರಿಣಾಮ ಒಂದು ಹೆಚ್ಚು ಮಾನ್ಯ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತು. ಈ “ನರಜೈವಿಕ” (ನ್ಯೂರೋಬಯಾಲಾಜಿಕಲ್) ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಪ್ರಕಾರ ಇದೊಂದು ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕತೆ ಸಿದ್ದಾಂತ (ಆಕ್ಟಿವೇಶನ್-ಸಿಂತಸಿಸ್ ಥಿಯರಿ). ಇದರ ಪ್ರಕಾರ ಕನಸುಗಳು ಯಾದೃಚ್ಛಿಕ ಯೋಚನೆ ಮತ್ತು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಸೆಳೆಯುವ ಮಿದುಳಿನ ವಿದ್ಯುತ್ಸಂಕೇತಗಳ ಸಂವಹನೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ನರವ್ಯೂಹ ತನ್ನದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ತಿಳಿಸುವ ರೀತಿ. ಈ ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಕೇತಗಳನ್ನು ಮಾನವ ತನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಚೌಕಟ್ಟನ್ನು ನೀಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅದಕ್ಕೊಂದು ಕಥೆ, ಕೊಂಡಿ ನೀಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕನಸುಗಳು ಮನಸಗಳ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರುಗಳು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ.

ಹಾಗಾದರೆ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಯಾರೆಲ್ಲಾ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ?

ಬಹುಶಃ ಎಲ್ಲಾ ಮಾನವರು, ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತವೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಬೆಕ್ಕಿನ ಕನಸುಗಲ ಬಗ್ಗೆ ಅಧ್ಯಯನಗಳೇ ನಡೆದಿವೆ. ಮತ್ತೆ ಬೇರೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳು..? ನಿದ್ದೆ (ನಾವು ಅರಿತಂತಹ ಅವಸ್ಥೆ) ಮಾಡದ ಪ್ರಾಣಿಗಳೂ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತವೆಯೇ? ಮೀನುಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಮಾಡುವ ರೀತಿಯ ನಿದ್ದೆ ಎಂಬುದು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ (ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು? ಅವುಗಳ ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆ ಪಾರದರ್ಶಿ..!! ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುತ್ತವೆಯೋ ಏನೋ..?!!) ಅವುಗಳಲ್ಲಿ...? ಹೌದು ಮೀನಿಗೂ ಕನಸು ಬೀಳುತ್ತಂತೆ. ಇದನ್ನು ಹಲವು ಹವ್ಯಾಸಿ ಅಕ್ವೇರಿಯಂ ತಜ್ಞರು ಮತ್ತು ಮೀನಿನ ನಡಾವಳಿ ತಜ್ಞರ ಮಾತಿನಂತೆ ಮೀನು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಈಜುತ್ತದಂತೆ (ಅಯ್ಯೋ ನನ್ನ ತಮ್ಮ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೇ ಮಂಚದಿಂದ ಇಳಿದು ಮಹಡಿ ಮೇಲಿಂದ ಮೆಟ್ಟಿಲ ಮೂಲಕ ಕೆಳಗಡೆ ಇರುವ ಬಚ್ಚಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ತನ್ನ ಜಲಬಾಧೆ ತೀರಿಸಿ ಬರ್ತಾನೆ..ಅಂತ ಯಾರೋ ಹೇಳಿದ್ದೂ ನೆನಪಿದೆ!!). ಕುದುರೆ ನಿದ್ದೆಯೇ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನೂ ಹಲವರು ಹೇಳುವುದುಂಟು. ಮೆಸಾಚಿಸೆಟ್ಸ್ ತಾಂತ್ರಿಕವಿಜ್ಞಾನ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಪ್ರಯೋಗದಲ್ಲಿ “ಇಲಿ”ಗಳೂ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತವೆಂದು ದೃಢಪಟ್ಟಿದೆ. ಆ ಪ್ರಯೋಗದಲ್ಲಿ ಇಲಿಗಳಿಗೆ ಮಿದುಳು ಸಂವಹನಾ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಅಳೆಯಬಲ್ಲ ಸಾಧನಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿ “ದಿಗ್ಭ್ರಮೆ ಚಕ್ರ” (ಮೇಜ್) ನಲ್ಲಿ ಓಡುವಂತೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು, ನಂತರ ಅವುಗಳ ನಿದ್ರಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲೂ ಮೇಜ್ ನಲ್ಲಿ ತೋರಿದ ಸಂಕೇತಗಳು ಕಂಡುಬಂದವು, ಅವುಗಳಿಗೆ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆ ಚಕ್ರದ ಭ್ರಮೆಯ ಕನಸು ಈ ಸಂಕೇತಗಳಿಗ ಕಾರಣವೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಯಿತು. ಕೊಲರಾಡೋ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ವಿಕಸನ ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರ ವಿಭಾಗದ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕ ಪ್ರೊ.ಮರ್ಕ್ ಬೆಕಾಫ್ ಪ್ರಕಾರ, ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳೂ (ಬಹುಶಃ ಕಶೇರುಕಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಅನ್ವಯಸುವಂತೆ) ಮೂಲ ಪರಿಸೃಷ್ಟಿಯ ವಿಕಸನದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದಿವೆ ಎಂದಮೇಲೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಎಲ್ಲಾ ಮೂಲ ಕ್ರಿಯೆಗಳೂ ಕಶೇರುಕಗಳಲ್ಲಿ ಇರಲೇಬೇಕು, ಇದೇ ವಿಕಸನವಾದ. ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಕನಸುಗಳ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲಿ, ಅಷ್ಟೇಕೆ ಮೀನಿನಲ್ಲೂ ಇರಬೇಕು. ಆದರೆ ಅವುಗಳ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿರಬಹುದು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇದೆ ಆದರೆ ಕೆಲ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲಾ ಹಾಗೆ. ನನಗೂ ಅವರ ಮಾತು ನಿಜವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಮೀನನ್ನು ದೊಡ್ಡಮೀನು ತಿನ್ನುತ್ತದೆಂಬುದು (ಮಾಂಸಾಹಾರಿ ಅಥವಾ ಕಾರ್ನಿವೋರ್ ಮೀನುಗಳಲ್ಲಿ) ನಿರ್ವಿವಾದವಾದದ್ದು. ಹೀಗೆ ಇಂತಹಾ ಮೀನಿನ ಜಾತಿಯೊಂದರ ಮೇಲಿನ ಅಧ್ಯಯನಗಳಲ್ಲಿ ದಿನವೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೭-೮ ಗಂಟೆಯ ನಡುವೆ ಅವುಗಳಿಗೆ ಆಹಾರ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದುದು ನನ್ನ ವಾಡಿಕೆಯಾಗಿತ್ತು. ದೊಡ್ದ ಮೀನು ಸಣ್ಣ ಮೀನನ್ನು ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವಾಗ ಸಣ್ಣಮೀನು ಹೆದರಿ ಓಡುವುದು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಗಮನಿಸುವಂತಹುದು. ಆದರೆ, ಈ ಮೀನಿನ ಗಾತ್ರಾವಾರು ವಿಂಗಡಣೆ ಮಾಡಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಇಟ್ಟಾಗ, ಮೊದಲ ಕೆಲ ವಾರಗಳು ಸಣ್ಣ ಮೀನಿನ ವಿಚಿತ್ರ ವರ್ತನೆ ಕಂಡೆ. ಅವುಗಳಿಗಳ ಹತ್ತಿರ ಯಾವುದೇ ಮೀನು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಹೆದರಿ ಓಡುವುದು ಕಂಡಿತು. ಆಗ ನಾನು ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದು ಬಹುಶಃ ಪ್ರೊ.ಬೆಕಾಫ್ ರ ಮಾತಿನಂತೆ ನಿಜವೆನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಆ ಸಣ್ಣ ಮೀನಿನ ಕನಸಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಮೀನು ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಂತೆ ಆಗಿರಬೇಕು. ಆದರೆ ಈ ವರ್ತನೆ ಕೆಲವಾರ ಮಾತ್ರ, ನಂತರ ಅದು ಅಂತಹಾ ವರ್ತನೆಯನ್ನು ತೋರಲಿಲ್ಲ.

ಕನಸುಗಳನ್ನು ನಾವು ಮೆಲಕು ಹಾಕುತ್ತೇವೆ ಹಾಗೆಯೇ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅರಿಯುತ್ತೇವೆ, ಅಲ್ಲವೇ? ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣದ ಕನಸು ಕಂಡವರೂ ಉಂಟು, ಕೆಲವರಿಗೆ ಕೇವಲ ಕಪ್ಪು-ಬಿಳುಪು ಕನಸುಗಳು ಬೀಳುತ್ತವೆ. ಜೀವನಾವಸ್ಥಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕನಸು, ಯಾವುದೋ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದಾಗ ಅದೇ ಸಂಬಂಧದ ಕನಸು. ತರುಣ-ತರುಣಿಯರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರಿಯತಮ/ಪ್ರಿಯತಮೆಯ ಕನಸು, ಆಟಗಾರನಿಗೆ ತನ್ನಾಟದಲ್ಲಿ ಜಗವನ್ನೇ ಗೆದ್ದ ಕನಸು, ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಮಗ ರಾಜಕುಮಾರನಾಗುವ ಕನಸು, ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಮಗಳ ಮದುವೆಯ ಕನಸು, ಗುರುಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಹೆಸರನ್ನು ರಾಂಕ್ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಕನಸು, ಪೀಡಿತ ಗಂಡನಿಗೆ ಹೆಂಡತಿಯ ಲಟ್ಟಣಗೆಯ ಕನಸು, ಕುಡುಕ ಗಂಡ ಗಟಾರದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರುವಂತೆ ಆ ದುಃಖಿತ ಗೃಹಿಣಿಯ ಕನಸು, ಅವಿಭಕ್ತಕುಟುಂಬದ ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಕನಸಲ್ಲಿ ’ನಮ್ಮ ಸಂಸಾರ ಆನಂದ ಸಾಗರ’ ಹಾಡುವ ಕನಸು, ಕವಿಗೆ ಜ್ಞಾನಪೀಠದ ಕನಸು, ಹನ್ನೆರಡನೇ ತರಗತಿ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳ ನಂತರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ ಮೆಡಿಕಲ್/ಇಂಜನೀರಿಂಗ್ ಕಾಲೇಜು ಹೊಕ್ಕಂತೆ ಕನಸು, ವಿಜ್ಞಾನಿಗೆ ನೋಬೆಲ್ ಕನಸು, ಬಾಲನಿಗೆ ಹೊಸ ಸೈಕಲ್ ಬೆಲ್ ಹೊಡೆಯುವ ಕನಸು, ರಾಜಕಾರಣಿಗೆ ಮೇಲಿನ ಕುರ್ಚಿಯ ಕನಸು, ಅಧಿಕಾರಿಗೆ ಬಂಗಲೆ ಕಾರಿನ ಕನಸು, ನಟನಿಗೆ ಆಸ್ಕರ್ ಕನಸು, ವಿಟನಿಗೆ ಸನ್ನಿ ಕನಸು...!!

ಅಬ್ಬಬ್ಬಬ್ಬಾ...ಕನಸು ಎಂತೆಂತಹಾ ಮನಸುಗಳ ಕನ್ನಡಿ..ಅಲ್ಲವೇ..?

ನಿಮಗೆ ಬಿದ್ದ (ಒದೆದು ಹೋಗದಿದ್ದರೆ) ಕನಸನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಬರೆದಿಡಿ.. ಸಮಯವಾದರೆ ಮತ್ತು ನಿಮಗೆ ಸೂಕ್ತ ಎನಿಸಿದರೆ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ.      

ಹತ್ತೋದಂದ್ರೆ ಏನ್ಲಾ...??